„Zbłąkany syn”, Rainbow Rowell

           Któregoś styczniowego weekendu zorientowałam się, że zapomniałam, o jednej książce, którą czytałam. Najwidoczniej na tle wszystkich dziewięciu powieści nie wyróżniła się aż tak szczególnie. Niby wiem, że Rainbow Rowell piszę „letnie książki”, czyli lekkie i proste historie na jeden raz. Jednak ta nieco odbiegała od jej pozostałych, więc nie spodziewałam się, że o niej zapomnę. Niestety w takim razie będę musiała odjąć trochę punktów.

Tytuł i autor: „Zbłąkany syn”, Rainbow Rowell	Gatunek: literatura młodzieżowa
Ilość stron: 368	Data: 21.-23.01.2021 r.
ISBN brak	Wydawnictwo: Harper Collins Polska

Moja ocena: 7,5 gwiazdek/ 10.

„Zbłąkany syn” to druga część „Nie poddawaj się” . Mimo że Simon w pierwszej części pokonał złoczyńcę nie czuję radości. Główny bohater popadł w apatię i na nic nie ma ochoty. Jego przyjaciele postanawiają spełnić jego marzenie i zabrać go na wycieczkę do Ameryki. Przy okazji odwiedzając ich starą szkolą koleżakę. Jednak nie dane jest im odpocząć i zwiedzić zachód Stanów Zjednoczonych. Bowiem dopadają ich kłopoty – smoki, wampiry, śmiercionośne indywidua.

Na pewno w trakcie lektury uważałam tę część za lepszą. W sumie nadal nie zmieniłam zdaniem. Jakoś była mniej chaotyczna, bardzo zabawna, chwilami smutna, wszystko wydawało się bardziej prawdziwe.

Wątek z nowym bohaterem, Shepardem był bardzo ciekawy i nadał szybszego tempa akcji. Oprócz niego pojawia się też wiele innych postaci, które nie mają jasno określonych zamiarów. Dlatego trudno od razu ustalić z kim się sympatyzuje.

Simon, Baz i Penelope znowu musieli się mieć na baczności i uważać komu ufają. Chociaż przyznam, że pewne zdarzenia z Agathą były do przewidzenia, co trochę psuło frajdę z czytania.

Mam wrażenie, że w tym tomie Rainbow Rowell skupiła się bardziej na osobie Baza, który ze względu na bycie jednocześnie wampirem i czarodziejem był rozdarty między dwoma światami. Problemy w związku z Simonem nie ułatwiały trudnym chwilom chłopaka. Chociaż tak naprawdę to obaj niezbyt dobrze czują się w swoim towarzystwie. Czytelnikowi udzielało się to skrępowanie. Jestem ciekawa jak to zostaje rozwiązane w trzecim tomie, bo zostałam pozostawiona w takiej niepewności. Autorka nawet nie dała odpowiedzieć Simonowi. Zostajemy w takim zawieszeniu, ponieważ pewne zdarzenia, które będą mieć miejsce w Wartford powodują, że bohaterowie muszą wracać do domu.

Moim zdaniem największym atutem tej książki jest świat, którym rządzi magia, ale tylko dzięki „Normalsom” czarodzieje są wstanie się nią posługiwać. Bardzo jasno są określone zasady, które w nim funkcjonują. W dodatku w powieści co rusz pojawiają się zaklęcia, które są naszymi zwykłymi przysłowiami lub tekstami piosenki. Dzięki temu łatwiej jest zapamiętać co robi dany czar.

Znowu ma taki sam kłopot. Rozumiem zabieg nagłego przyśpieszenia akcji na koniec, w końcu jest to moment kulminacyjny. Jednak dla mnie zawsze to jest takie sztuczne i męczące. Czuję się jakby autor już musiał oddać książkę do druku i napisał wszystko co miał zaplanowane na 100 stron w zaledwie 20.

Początek: 4 gwiazdki

Fabuła: 3,5 gwiazdki

Koniec: 5 gwiazdek

 

Świat przedstawiony: 5 gwiazdek

Bohaterowie (wykreowanie):

główni: 5 gwiazdek

dalsi: 4 gwiazdki

Bohaterowie (przywiązanie):

główni: 4,5 gwiazdki

dalsi: 3,5 gwiazdki

 

Język: 5 gwiazdki

Sposób pisania: 4,5 gwiazdek

 

Końcowy wynik: 7,5/ 10 gwiazdki